İlk defa Kant, örneğin mutluluk gibi göreli bir kavramla insan ahlakının incelenemeyeceğini söylemiştir. Çünkü mutluluk kişiden kişiye değişen öznel bir kavramdır. Böylece birinin ahlaklı dediği bir eyleme bir başkası ahlaki değil diyebilecektir. Kant’a göre ahlakın temelini herkese göre değişmeyen bir şey oluşturmalıdır. Bu da “iyiliği isteme ve ahlak yasasıdır.” Kant için ahlak yasası hiç bir kayıt ve koşula bağlı olmayan yani koşullu (hipotetik) değil, koşulsuz (kategorik) olan bir buyruktur (Imperative). insan öyle hareket etmelidir ki hareket ve davranışları aynı zamanda başka insanlar için de bir ilke ve yasa olsunlar.