Normalden daha geniş bir objektif, perspektifte derinliği abartır. O¨nden arkaya sıralamada cisimler birbirine gerçekte olduğundan daha uzakmış gibi görünür. Bu abartılmış derinlik duygusu psikolojik imalar içerir. Objektife doğru gelen ya da objektiften uzaklaşan hareketlerin hızı yükselir; açı genişlemiştir ve uzaktaki cisimler çok daha küçüktür. Bütün bunlar seyircinin kendini çok daha fazla sahnenin “içinde” hissetmesine yol açar. Bu da çoğu zaman yönetmenin amaçladığı şeydir. Doğru cevap A'dır.