Dziga Vertov  (1896-1954) kamera-göz kuramı üzerine söyledikleri sorunun yanıtı bağlamında önemli ipuçları içermektedir;

“Bir gözüm ben. Mekanik bir göz. Ben, makine, size ancak benim  görebileceğim  bir dünyayı açıyorum. Kendimi  bugün de, bundan sonra  da insana özgü o hareketsizlikten  kurtarıyorum. Hiç durmadan hareket ediyorum. Nesnelere yaklaşıp onlardan uzaklaşıyorum. Süzülüp altına giriyorum onların. Koşan bir atın ağzı boyunca koşuyorum. Düşen, yükselen nesnelerle birlikte düşüp kalıyorum ben de. Karmakarışık hareketler, en karmaşık birleşimler  içinde hareketleri sırayla kaydederek dönen  benim:  Makine. Zaman ve yer sınırlamalarından kurtulmuşum; evrenin her bir noktasını, bütün noktalarını, nerede  olmalarını istiyorsam ona  göre düzenliyorum. Benim  yolum, dünyanın yepyeni bir biçimde algılanmasına giden  yoldur. Böylece size bilinmeyen bir dünyayı açıyorum.” (Aktaran Berger,  1990: 17)