Kamu tercihi okulunda, kamu ekonomisinde ve kamu yönetimindeki etkinsizliklerin özel kurum ve ku­ruluşlara oranla çok daha yaygın olduğu savunulur. Kamu tercihi teorisyenlerinin bu konudaki düşün­celerini çok kısa olarak özetlememiz mümkündür:

İlk olarak, kamu ekonomisinde özel çıkar mak­simizasyonu, kaynakların etkin kullanımını bozar. Politik müteşebbislerin temel gayesi, kaynakları rasyonel ve etkin kullanmak değil, güç ve yetkiyi muhafaza etmek ve yeniden seçilebilmeyi garan­tilemektir.

İkinci olarak, kamu ekonomisinde özel çıkar maksimizasyonu, kaynakların etkin dağılımını bo­zar. Yeniden seçilebilme gayreti içinde olan politi­kacılar kendi seçim bölgelerine daha fazla kaynak transfer etme peşindedirler. Kamu tercihi litera­türünde “hizmet kayırmacılığı” olarak bilinen bu durum neticesinde kaynaklar bölgeler veya iller arasında adil dağıtılmamış olur.

Üçüncü olarak, özel çıkar maksimizasyonu gay­reti içerisinde olan çıkar grupları da kaynakların israf edilmesine neden olurlar. Kamu tercihi literatürün­de çıkar ve baskı gruplarının özel çıkar maksimizas­yonu amacıyla yaptıkları lobicilik faaliyetlerinin bir kısmı doğrudan verimli olmayan iktisadi faaliyetler­dir.