Aydınlanma Çağı ile birlikte karar alımı idarecilerin deneyimlerine ya da sezgilerine dayalı olmaktan uzaklaşarak, bilimsel bir nitelik kazanmıştır. İdarede kullanılan teknik ve yöntemler bilimsel gözlemlerle doğrulanmaya başlanmış, bir ülkeden diğerine değişmeyen evrensel nitelikte genel geçer idare teknikleri geliştirilmeye başlanmıştır. Aydınlanmaya paralel bir süreç olan endüstrileşmenin toplumsal ilişkileri değiştirmesi de idarenin kararlarını daha sistematik ve bilgi temelinde almasını gerektirmiştir. Ampirik (görgül) yöntemlerle elde edilerek, akıl ile yoğurulmuş bilgiler temelinde kararların alınması modern devletler için kaçınılmaz hâle gelmiştir.