Bu dönemde, kentsel solculuk ve popülizmin temsilcisi belediye başkanlarının tek mücadele alanı belediye meclisleriyle değildir. Daha şiddetli bir çatışma, bu dönem boyunca kısa aralıklar hariç, sağ partilerce kontrol edilen merkezi yönetimle yaşanmıştır. Ortaya çıkan ideolojik ayrışmanın da etkisiyle, başta büyük kent belediyeleri olmak üzere, belediyeler merkezi yönetimin boyunduruğundan kurtulmanın mücadelesine girişmişlerdir. Yerel yönetimlerin özerkliğine yönelik mücadelelerde belediyeler merkezi yönetimden daha çok mali ve idari özerklik talep ederlerken, diğer yandan kendi kaynaklarını yaratma çabasına yönelmişlerdir.

Merkezi yönetimin yarattığı kısıtlama ve engellemelere karşın, bu dönemin belediyeleri daha önce merkezi yönetimin alanı olarak bilinen bir dizi alana da girmeye başladılar. Toplu konut projeleri, sağlık ve eğitim projeleri, metro gibi toplu taşım projeleri, temel tüketim maddelerinin üretimi benzeri projeler, dönemin sol eğilimli belediyelerince gündeme getirilmiş, bunlardan bir kısmı proje olarak kalırken, daha sonraki dönemlere de model oluşturacak bir dizi proje tüm kaynak zorluklarına karşın başlatılıp uygulamaya sokulmuştur.