Pareto’ya göre mantıklı olmayan davranışları incelerken gözlemle doğrudan doğruya sadece B’yi (yani davranışları) ve C’yi (yani anlatımları) biliriz. A ise (yani aktörlerin psişik durumu ya da duygular) doğrudan deneye girmez. Pareto’ya göre, insanlar çok defa davranışlarını (yani B’yi) ileri sürülen kuramlarla (yani C ile) açıklamaya çalışırlar. Örneğin biri, insan öldürmekten korktuğu için cinayet (B) işlemez; ancak bunu ‘Tanrı insan öldürmeyi cezalandırır’ şeklinde bir C kuramı ile açıklar. Oysaki Pareto’ya göre gerçekte davranışları (B’yi) ve anlatımları (C’yi) belirleyen ruhsal durum ya da duygulardır (yani A’dır) ve Pareto C’nin (kuramların) B (davranışlar) üzerinde belirli bir etkiye sahip olduğunu düşünmekle birlikte asıl belirleyici olanın A (ruhsal durum ya da duygular) olduğunun özellikle altını çizer. Özetle bu anlayışa göre, insanların davranışları kendilerinin öne sürdükleri nedenlere dayalı anlatımlardan çok ruhsal durumları ya da duyguları tarafından belirlenmektedir.