Aydınlanma düşüncesinin, O’nu
diğer düşünce biçimlerinden ayırıcı özellikleri
(alamet-i farika) şu şekilde özetlenebilir:
1. Akıl: Akıl insanın en önemli yeteneğidir.
İnsan akıl sayesinde sadece doğru düşünmekle kalmaz aynı zamanda doğru hareket
eder. Böylece akıl Aydınlanma düşüncesinde bilginin organize edilmesinde anahtar
bir rol üstlenmiştir.
2. İnsan doğası gereği rasyonel ve iyidir. Bu şekilde Aydınlanma düşüncesi Hıristiyanlığın
insanın doğuştan kötü olduğu kabulünü
reddetmiştir.
3. Hem birey hem de bir bütün olarak insanlık mükemmellik seviyesine ulaşabilir.
4. Tüm insanlar akıl sahibi olduklarından eşittir. Kanun önünde eşitlik ve bireysel hürriyet kavramları da bu dönemin düşüncesinin unsurlarındandır.
5. İnançlar ancak akılla doğrulanabiliyorsa
kabul edilir. Bu nedenle, ruhban sınıfının,
kutsal metinlerin veya geleneğin otoritesi
söz konusu değildir. Bu noktada, Aydınlanma dönemi düşünürlerinin ateizme meyilli
oldukları veya ihtimalle deist oldukları vurgulanmalıdır.
6. Aydınlanma düşüncesi, yerel gelenek ve önyargıları değersiz bulur. Deneycilik: Duyu
organları yoluyla kavranabilen gerçekler
bilginin kaynağıdır.
7. Genel olarak aydınlanma düşüncesi, insan
doğasının rasyonel olmayan boyutlarını
hafife almaktadır. Bu çerçevede, örneğin
bir sanat eseri düzenli ve eğitici olmalıdır.
Dehadan ziyade bir zevkin ürünü olmalıdır.
Benzer şekilde eğitim, karakter tekâmülü ve
duyguların şekillenmesinden ziyade insanı
bilgiyle donatmakla yetinmelidir.

Doğru cevap E seçeneğidir.