Yöneticiler kilit kararlarından bazılarını etkin organizasyonları tasarlarken verirler. Bunlar işletmenin organizasyon yapısı ile ilgilidir. Yapı, bireylerin ve takımların işle ilgili faaliyetlerinin nasıl bütünleştirileceğini ve kaynakların nasıl dağıtılacağını belirler. Örgütsel yapı özellikle işlerin ve görevlerin nasıl bölüneceğini ve bütünleştirileceğini tanımlar, hiyerarşideki raporlama ilişkilerini tarif eder, formel iletişim kanallarını belirler ve bireylerin ve takımların çalışmalarını nasıl koordine edeceklerini açıklar. Yapısal unsurlar, örgütsel yapının temellerini oluşturur. Bunlar işbölümü ve uzmanlaşma, bölümlendirme, biçimsellik, merkezileşme ve hiyerarşidir. Yapıyı anlamak için ayrıca profesyonelleşme ve personel oranları da bize yardımcı olur. Aşağıdaki bu unsurlarla ilgili açıklamalar yer almaktadır. İşbölümü ve uzmanlaşma: Uzmanlaşma bir görevin ayrı işlere bölünme derecesini gösterir. Bu uzmanlaşma, iş bölümü sonucunda ortaya çıkar. Uzmanlaşma derecesi fazla ise her bir çalışan görevin sadece küçük bir kısmını yapmaktadır. Uzmanlaşma derecesi düşük ise çalışanlar geniş bir yelpazede görevlerini yerine getirirler. Uzmanlaşma, bölümlendirme ile yakından ilgilidir. Büyük işletmeler yüksek dereceli uzmanlaşmaya sahip olma eğilimindedirler. Daha küçük girişimci işletmeler düşük dereceli uzmanlaşmaya meyillidirler. Örneğin büyük bir firmadaki muhasebeci iç denetim gibi tek bir alanda uzmanlaşmaya giderken küçük bir firmadaki muhasebeci iç denetim, bordro, alacaklar, finansal planlama, vergi gibi pek çok farklı işin sorumluluğunu taşıyabilir. Bölümlendirme: Kontrol alanı ve koordinasyon ihtiyacından kaynaklanan bölümlendirmede, örgütte hangi birimlerin oluşturulacağı ve bunlar arasındaki ilişkilerin nasıl belirleneceği kararlaştırılır. İşletme örgütlerinde kullanılan çeşitli bölümlere ayırma ya da bölümlendirme yaklaşımları vardır. Bunlar arasında fonksiyonlara dayalı bölümlendirme, coğrafi bölgelere göre bölümlendirme, ürün temeline göre bölümlendirme, süreç temeline göre bölümlendirme, müşteri temeline göre bölümlendirme, zaman temeline göre bölümlendirme yer alır. Küçük işletmelerde bölümlendirmeye ilişkin detaylı bilgi “Küçük İşletmelerin Örgüt Yapıları” adlı başlıkta ele alınacaktır. Biçimselleşme: Bu yapısal unsur çalışanların davranışının ne ölçüde belirli ve kesin kurallar ve prosedürler tarafından yönlendirildiği ile ilgilidir. Biçimsel yapıların belirgin durumlarda ne yapılacağına ilişkin detaylandırılmış yazılı kuralları ve politikaları bulunur. Bunları duyurmak için personel el kitapları kullanılır. Bu yazılı dokümanlar örgütteki davranış ve faaliyetleri tanımlar. Biçimsellik derecesi çoğunlukla örgütteki bu tür belgelerin sayfa sayılarıyla ölçülür. Örneğin üniversitelerde öğrenci işleri ile ilgili çok sayıda yazılı kural vardır. Aksine küçük aile işletmelerinde hiç yazılı kural olmayabilir ve her şey informel bir şekilde yürüyebilir. Merkezileşme: Karar verme yetkisinin örgüt içindeki dağılımının derecesi ile ilgilidir. Karar verme yetkisine sahip hiyerarşik düzeyi ifade eder. Karar verme yetkisi tepe yönetimde toplanmışsa merkezi bir örgüt yapısından söz edilir. Aksine kararlar örgütün alt kademelerinde alınıyorsa merkezileşmeme uygulanmaktadır. Bu tespitte karar verme yetkisine konu olan alanlar da önemlidir. Örneğin hedef belirleme, tedarikçilerin seçimi, fiyat belirleme, işe alma, satın alma kararları esas alınarak örgütlerin merkezileşme derecesi anlaşılabilir. Hiyerarşi: Biçimsel, pozisyona dayalı raporlama akışını belirler ve böylece örgüt içinde kim kime rapor verecek açıklığa kavuşur. En alt düzeydeki çalışan ile üst yönetici arasındaki hiyerarşik basamak sayısının durumuna göre yüksek ya da basık (yatay) örgütlerden yapılardan söz ederiz. Hiyerarşik basamak sayısını yöneticilerin kontrol alanı belirler. Kontrol alanı, bir yöneticiye doğrudan kaç kişinin bağlı olduğu ile anlaşılır. Y