Paris’te resimlerin sergilendiği "Salon"lara ilk kez resim sunan dönemin genç ressamlarından ama geleceğin ünlü isimleri Manet ve Monet gibi ressamların resimleri, akademik kurallara uymadığı ve sanatsal değeri olmadığı gerekçesiyle sergiye katılmaları kabul edilmez. Onlar da eserlerini "Reddedilenler" adıyla başka yerde sergilerler. Ressamlar şövaleleriyle atölyelerinden çıkarak doğada değişen ışığı bir "an" içerisinde resmetmeye girişmiş, içinde yaşadıkları "an"ı yakalamaya çalışmışlardır; tıpkı fabrikalarda işçilerin önlerinden geçen üretim nesnesinin bir "an" içerisinde sıkıştırılması gibi. İzlenimci resim içerisinde ışığın dağılma kapasitesi zorlanarak, Signac ve Seurat gibi ressamlar tarafından fırça darbeleri yerine renkli noktalar halinde kompozisyonlar yapılmıştır. Cezanne ise izlenimci gibi görünen bir ressam olmasına rağmen nesnelerin ışık altındaki kırılmalarına dikkat etmiş ve daha sonra kübist sanatın ortaya çıkmasında öncü bir rolü olmuştur. Van Gogh ve Gauguin gibi ressamlar ise izlenimci resmin alt yapısına sahip olmalarına rağmen kullandıkları vahşi renklerle ve işledikleri bireysel konularla izlenimci sonrası geleneği oluşturmuşlardır.