Sultan III. Selim ve Sultan II. Mahmut dönemleri Osmanlı Devleti için idari değişikliklerin yapılması istenen bir dönemdir. Bu değişiklikler Avrupa’da görülen modernleşme hareketlerinden de kaynaklanmaktadır ve Osmanlının çağını kendi koşullarına göre diğer devletlerle paylaştığı varsayımını da doğrulamaktadır. Sultan III. Selim, uzun yıllar uluslararası gücünü askeri sisteminden alan bir devlet anlayışında var olan sistemi değiştirmeye çalışarak risk almış ve Nizamı Cedid adıyla yeni bir askeri örgüt kurarak, onların yeni talimlerini ve eğitimlerini yeniçerilerinde uygulamasını istemiştir. İstanbul’da Selimiye Kışlası kurulmuş; 1794’te, Teknik U¨niversite niteliğinde, Sütlüce’de, Mühendishane-i Berri-i Hümayun kurularak yurtdışından gelen uzmanlarla ve yurt içinden sağlanan hocalarla eğitime başlanmıştır. Bu okulun eğitim programı medrese eğitimi programlarından farklıydı. O¨rneğin perspektif çizimin öğretildiği teknik resim dersleri daha sonra fotoğrafçılık gibi dersler mühendislik derslerinin yanı sıra öğrencilere okutulmaktaydı. Yeniçeriler ve reformlara karşı olanların baskısıyla III. Selim tahttan indirilmiş; Sultan II. Mahmut zamanında III. Selim döneminden yarım kalan reformlara devam edilmiştir. 1826 yılında yeniçerilik kaldırılmiş ve yerine Asakir-i Mansure-i Muhammediyye adıyla eğitimli ve düzenli bir askeri ordu gelmiştir. II. Mahmut döneminde sarık veya kavuk yerine fes giyilmeye başlanmış ve II. Mahmud’un portreleri (Tasvir-i Hümayun) devlet kurumlarına asılıyordu ve bu daha sonra gelenek haline gelmiştir.