John Maynard Keynes’in Genel Kuramı’nı yayımlamasından sonra gerek gelişmiş ve gerekse gelişmekte olan ülkeler müdahaleci devlet anlayışını benimsemiş ve ekonomilerinin istikrara kavuşmalarında, toplam talep yönetimi ile istikrar politikalarını uygulamışlardır. II. Dünya Savaşı’ndan 1970'li yıllara kadar hakim olan Keynesyen yaklaşım çerçevesinde uygulanan müdahaleci politikalar ile nispeten başarılı da olmuşlardır. 1970'lerde oluşan stagflasyon sorunu ve buna bağlı olarak özellikle monetarist ekonomistlerin Keynesyen istikrar politikalarına karşı geliştirdikleri eleştiriler, çağdaş Keynesyen ekonomistleri harekete geçirmiştir. Çağdaş Keynesyen (Neo-Keynesyen) ekonomistler, Keynesyen bakış açısı ile bir yandan stagflasyon sorununu ortaya çıkaran faktörlerin neler olduğu ve oluşan stagflasyon sorunun çözüm arayışlarını, bir yandan da kendilerine yöneltilen eleştirileri açıklamak üzere geliştirdikleri yaklaşımda, stagflasyonun gerekçesi talep yönlü ve arz yönlü şokların ekonomiyi sürekli olarak etkilemesi görüşüne ve ücret ve fiyatların aşağıya doğru esnek olmaması ya da rijit olduğu varsayımına dayanarak açıklamaktadırlar.