Birincil gelir dağılımının toplumsal tercihlere uymaması durumunda maliye politikası araçları olan kamu harcama ve gelir sistemi aracılığıyla ikincil gelir dağılımına geçilmesi sağlanabilir. Birincil gelir dağılımından ikincil gelir dağılımına geçiş, diğer bir deyişle, gelirin yeniden dağılımının sağlanması, toplumda bir kesimden (nispi olarak zengin kesimden) diğer kesime (nispi olarak yoksul kesime) aktarım yapmayı gerektirir. Yukarıda belirtildiği gibi, refah ekonomisi çerçevesinde bu tür aktarımın meşrulaştırılabilmesi, Pareto hipotezi bağlamında bireylerarası refah bağlantısı olması, Hicks-Kaldor hipotezi bağlamında ise gelir aktarımı ile sağlanan toplumsal yararın toplumsal fedakârlığa eşit, tercihen ondan yüksek olması koşuluna bağlıdır. Gerçek yaşamda bu konudaki siyasi karar toplumsal dengeler gözetilerek verilmektedir.