İspat, bir olayın veya olgunun varlığı veya yok- luğu konusunda ha^kimin kanaat sahibi olmasına yönelik bir faaliyet olarak tanımlanabilir. Bir husu- su ispatlamaya çalışmak, bu konu hakkında ha^kimi ikna etmek anlamına gelir.

Bir davada davacı davalının iddiasını dayandırdığı ol- guları, davalı ise davacının dayandırdığı olguları ispat etmek zorundadır.

Bir davada, iddia ve sa- vunmaya bağlı olarak, karşılıklı iddiaları ispata yara- yan malzemelerin toplanarak mahkemeye sunulması tarafların yükümlülüğü altındadır.

Hukuk hayatında bir vakıanın kimin tarafından ispat edilmesi gerektiği sorununa ispat yükü (bey- yine külfeti) denir. TMK. m. 6’ya göre, “Kanunda aksine bir hüküm bulunmadıkça, taraflardan her biri, hakkını dayandırdığı olguların varlığını ispatla yü- kümlüdür”.

Bu hükümden de anlaşılacağı üzere, ku- ral olarak iddia eden iddiasını ispatla yükümlüdür. Ancak burada bir yükümlülük değil, bir yük vardır. Diğer bir ifadeyle, kişi iddiasını ispat edemezse, di- ğer taraf onun mutlaka ispatını isteyemez.