Davacının, yönelttiği talebiyle, mahkemeden, davalının bir şeyi vermeye veya yapmaya yahut yapmamaya mahkûm edilmesini istediği durumlarda, eda davası söz konusu olur (HMK m. 105). Uygulamada rastlanılan davaların çoğunluğu bu türdendir. Eda davasının kabulü halinde verilen hükümle hem ileri sürülmüş olan hakkın mevcudiyeti tespit edilir hem de yerine getirilmesi için davalı tarafa emir verilir. Bu emrin gereğinin davalının (borçlunun) kendi rızasıyla yerine getirilmemesi halinde, hüküm, lehine olan tarafın talebiyle, zorla (cebrî icra yoluyla) yerine getirilir (İİK m. 24 vd.). Eda davasının esastan reddine dair verilen hüküm ise, söz konusu dava yoluyla ileri sürülen hakkın mevcut olmadığını veya talep edilemeyeceğini tespit eder.