Habermas, kamusal alanın “yeniden feodalleşme”sini medya ile bağlantılı şu süreçlere dayandırmaktadır: 1. Medyanın ticarileşip tekelleşmesi, 2. Medyanın apolitikleşip, kitle kültürünün üretim aracı haline gelmesi, 3. Medyanın reklam dünyasının bir parçası haline gelişi, 4. Halkla ilişkilerin, kamuoyunu hedef kitle olarak gören bir tür reklamcılık faaliyeti olarak gelişimi, 5. “Kanaat yönetimi”nin ayrı bir “bilim” haline gelişi.