Sosyal sorumlulukla ilgili tartışmalar “sosyal devletin” ve “sosyal devlet politikalarının” yerini yeni-liberal politikaların almasıyla hızla bir kenara itilmiştir. Özel teşebbüs biçiminde örgütlenmiş kitle iletişim medyasının sosyal sorumluluk konusu “serbest rekabet,” “çoğulculuk ve tercih bolluğu,” “halka istediğini vererek hizmet eden medya,” “izleyicinin/tüketicinin özgür tercihler yaptığı” gibi çerçeveler içinde eritilmiştir. Bu eritme, “sosyal medya” denen bilgisayarla aracılanmış internet iletişimi ile desteklenmiştir. Bu desteklemede, internet dışındaki kitle iletişim medyasının “endüstriyel medya, geleneksel medya, klasik medya” olduğu ve onların tek yönlü sorumluluk anlayışı meşrulaştırıldı. İlginç olan, televizyon da sosyal medyadır, çünkü insan yaşamıyla ve ilişkileriyle ilgili hiç bir şey, insanın düşüncesi ve duyguları dahil, sosyalden bağımsız, sosyalin dışında olamaz. Televizyon da “sosyal bir medyadır”, çünkü sosyalin bir parçasıdır. Televizyonun endüstriyel olması, onun sosyal sorumluluktan muaf olduğunu göstermez. Ayrıca, sosyal medya denen medya da endüstriyeldir.