Endüstrileşme ile endüstriyel örgüt yapıları değişti: Makinelerin kullanıldığı montaj sanayi ve bilimsel iş tasarımıyla malların üretimi mekanikleşti. İş yerinde artan bürokrasiyle iş süreci mekanikleşti. İş yerinde uzmanlaşma ve iş bölümü, dolayısıyla standartlaşma (iş görmede kurallara bağlı rutinleşme) arttı. Standartlaşmış iş yerindeki bölümler ve benzer iş yerleri arasında işçi değişimi de kolaylaştı. Bir sanayi işçisinin işe alışması kısa süren bir eğitimle sağlanmaya başlandı. Otomasyonla işçi işinden edildi. Şimdi ise esnek üretim, norm kadro ve yönetişim gibi mekanizmalarla sendikalar dağıtıldı veya sayısız yerel sendika yapılarına bölünerek küçültülüp güçsüzleştirildi. Bu gelişmede, kapitalist sistemin örgütlenme yapısı (a) kırsal ve tarımsal yapıdan kentsel ve endüstriyele, (b) ücretli çalışmaya, (c) zanaatka^r ve lonca sisteminden niteliksiz işçi kitlelerine ve iş yerinin mekanikleşmesine, (d) ticari sermayeden uluslararası kuruluş ve bankaların egemenliğindeki kısa ve uzun dönem faizli finans sermayesine, (e) ulusal-yerel sömürünün egemenliğinden uluslararası ortaklıkla yürütülen küresel sömürü biçimindeki örgütlenmelere ve politikalara doğru değişti.