Toplumu, sanki yaşayan organizmalar gibi temel gereksinmeleri olan bir bütün olarak niteleyen 19. yüzyılın aydınlarına göre her insan, gelenekleri, görenekleri, toplum değerlerini ve kurumları yaşatan görevleri yerine getirmek için
yaratılmıştır; başkaldırı toplumun doğal düzeninin bozulmasıdır. Örneğin, en
tutucularından en liberallerine kadar, önde gelen bilim adamları (August Comte, Emile Durkheim, Herbert Spencer, Edmund Burke, Alexis de Tocqueville
ve benzerleri) 19. yüzyılın ayaklanmalarına karşı, “doğal düzenin onarılması ve
korunması” gerekliliğini öne sürmüşler; bu gerekliliği yansıtan tutucu toplum
ve değişim modelleri sunmuşlar ve evrimin genel yasasını formüle etmişlerdir.