Dilin nasıl ve nerede ortaya çıktığına ilişkin farklı görüşler öne sürülmektedir. Zıllıoğlu bu görüşleri şöyle özetler: Bir görüşe göre, sözcükler ile dile getirdiği nesnesi arasında bir özdeşlik olabileceği varsayımı kabul edilmiştir. Bu nedenle de sözcüğün anlamının toplumsal bir uzlaşıya bağlı olarak değil, doğal bir ilişkiselliğe sahip olduğunu öne sürerler. Bu nedenle de dilin doğadaki seslere öykünme ve onların taklidinden doğduğu ancak süreç içerisinde orijinal söylenişinin değiştiği ve unutulduğu kabul edilmektedir.Bu görüş Sokrat ve Platon tarafından eleştirilerek reddedilse de uzun süre taraftar da bulmuştur. Sofistler de dili bir sistem olarak ele almışlar, dilbilimsel ve dilbilgisel konularla ilgilenmişlerdir. Dilin gündelik toplumsal yaşamda ve siyasal hayatta nasıl kullanılması gerektiği konusunda kafa yormuşlardır. Onlara göre, dil kuramının asıl işlevi konuşma/söylev sanatının geliştirilmesidir. Çünkü sözcükler, nesnelerin doğasını dile getirmek ve onları betimlemek için değil, insanlar da belirli duyguları uyandırmak ve onları belli eylemlere yönlendirmek için kullanılmalıdır. Eski Yunan düşünürlerinden Demokritos ise dilin insanın duygusal dünyasındaki belli seslerden kaynaklandığını öne süren ilk düşünürdür. Bu görüşe göre dilin ortaya çıkıp gelişimi insan duygularının bilinçsiz anlatımları ve ünlemlerine dayanmaktadır. 19. YY’da Darwin’in geliştirdiği Evrim Kuramı bu düşünceyi savunanlara bilimsel zemin oluşturmuştur. Darwin, canlı varlıklar tarafından dile getirilen seslerin biyolojik gereksinimlerindışa vurumu olduğunu ve belli biyolojik kurallara bağlı olduğunu göstermiştir. Ne var ki Darwin’in kuramı da dilin gelişimine değin önemli bir açıklama getirse de hayvanlarda da olan duygusal dil kısmına bir değerlendirme yapamamaktadır. Bazı düşünürler çığlıktan konuşmaya geçişi değişimle açıklarken bazıları da konuşmaya geçişin dışlaştırmayla yani öznelden nesnele geçişle gerçekleştiğini öne sürmektedir.