Retorik figürleri ilk olarak Eski Yunan filozofları Aristo ve Quintillian tarafından tanımlanmıştır.

Bir retorik figürü, ifadede gerçekleştirilmiş ‘sanatsal olarak yapılandırılmış bir sapma’yı ifade etmektedir.

Benzetmeyi içeren her aktarma metafordur.

Düzdeğişmece, bir parça veya unsurun, bütünü temsil etmek için kullanıldığı bir iletişim biçimidir.

Bir metnin kendinden önce yazılmış başka metin/metinlerle yapmış olduğu alışveriş söz dizimi olarak nitelendirilir.