Anayasa koyucu memur dışındaki “diğer kamu görevlisi” adını verdiği kişileri anayasal güvenceye almak istemiştir. Genel idare esasları ile asli ve sürekli olma kriterleri dikkate alındığında, memur kavramının tipik unsurlarına ortak olan “diğer kamu görevlisi”nden anlaşılması gerekenin ne olduğu konusunda ona verilecek anlam ve kapsamın belirlenmesinde bizim de katıldığımız görüşe göre, asli ve sürekli görev ortak parantezine alınan ve öncelikle ifade edilen memuriyet esas alınmalı ve “diğer kamu görevlisi” kapsamının belirlenmesinde dar yorum yapılmalıdır.

AY md.128’den ayrı olarak, teminata ilişkin AY md.139 ve mesleği düzenleyen AY md.140’da hükümler bulunmaktadır. Anayasa koyucu tarafından mesleğin niteliğinden kaynaklanan farklı hükümler öngörülmüştür. Yine genel idare esası içerisinde değerlendirilebilecek ve memuriyet mesleğinde geçerli olan hiyerarşi ilişkisi hâkimlik görevinin ifasında uygulanamaz. Görevin ifası yönüyle memuriyetten farklı olarak hâkimler arasında hiyerarşi bulunmamaktadır. Tersine hakimlere tavsiye, telkinde dahi bulunulamaz (AY md.138/2). Genel idare esaslarına tabi olması gereken “diğer kamu görevlileri” içerisine hâkimlerin dâhil edilmesi bu yönden tartışılabilir. Yine üniversite öğretim elemanları için de AY md.130’da mesleğe ilişkin genel esaslar düzenlenmiştir. 2547 sayılı Yükseköğretim Kanunu’na göz atıldığında okutman, araştırma görevlisi, öğretim görevlisi kategorisinde yer alan kamu personelinin mesleki yönden memur ve hâkimlerden farklı olarak belirli süreli olarak çalıştırılmalarını öngören sistem nedeniyle teminatsız bir konumda oldukları görülmektedir.