Koşullarda Eksiklik Bir kimsenin devlet memurluğuna alınma şartlarını taşımadığının sonradan anlaşılması ya da memurluğu sırasında bu koşullardan birini kaybetmesi durumunda, memurluğu sona erer (DMK md.98). Bilindiği gibi bu koşullar genel ve özel koşullardır. Danıştay’ın 10.1.1983 tarihinde verdiği idari karara göre, bir kişinin memuriyetine son verebilmek için, memurluğa alınma şartlarından birini taşımama ya da yitirme hâlinin hâlen devam etmesi gerekir. Örneğin, 18 yaşını tamamlamadığı hâlde memuriyete alınan, fakat görevini sürdürürken 18 yaşını doldurmuş olan kişinin memur olma koşullarından birini taşımadığı artık ileri sürülemez. Memurluğun sona erdiğinin, idari-icrai bir kararla atamaya yetkili üst tarafından saptanması gerekir. Bu tür işlemlere karşı eğer koşullar varsa, idari yargı yolu açıktır. Bu durum özellikle memurun yasada sayılan zimmet, irtikap, sahtecilik gibi bir suçtan ya da kasten işlenen bir suçtan dolayı bir yıl veya daha fazla süreyle hapis cezasına hüküm giymesi ya da kamu haklarından yoksun bırakılması hâllerinde kendini gösterir. DMK md. 48/A-5’te açıkça belirtildiği gibi taksirli suçlardan dolayı mahkûmiyet memuriyete engel değildir. Bu suçlardan dolayı verilen cezanın miktarının da memuriyete etkisi yoktur. Fakat taksirli suçun memur olmadan önce veya sonra işlenmiş olması hâllerinde pratik bakımdan farklı hukuki sonuçlar ortaya çıkabilir. Memur olmadan işlenen taksirli suç, memuriyete engel olmadığı hâlde söz konusu suç memur olduktan sonra işlenir ve bu suçtan dolayı memur hürriyeti bağlayıcı cezaya mahkûm edilirse koşullarda eksiklik nedeniyle değil, ancak devamsızlık nedeniyle memuriyetine son verilebilir. Fakat bunun adil sonuçlar ortaya çıkarmadığı açıktır.