Noktalı virgül, noktasıyla cümle sonunu, virgülüyle o cümlenin bitmediğini gösteren bir
işarettir. Kullanıldığı durumlar şunlardır:
• Cümle içinde virgüllerle ayrılmış tür ve takımları birbirinden ayırmak için noktalı
virgül konur: Erkek çocuklara Ali, Hasan, Kemal; kız çocuklara ise Ayşe, Nuran,
Gamze adları verilir.
• Ögeleri arasında virgül bulunan sıralı cümleleri birbirinden ayırmak için konur:
Sevinçten, heyecandan içim içime sığmıyor; bağırmak, kahkahalar atmak, haykırmak istiyorum.
• Öznenin cümlede diğer ögelerle karışma olasılığı varsa özneden sonra noktalı virgül konur: Ahmet; Ayşe ve Dilek’in de aralarında bulunduğu gruba katıldı.
• Cümlede bir karşıtlık anlatılıyorsa, aralarında neden-sonuç, güçlendirme, tamlama ya da karşıtlık ilgisi bulunan, ama, fakat, yoksa, çünkü, bundan dolayı, öyleyse,
ne var ki, şu da var ki, ayrıca, bundan başka…gibi bağlaçlarla bağlanabilen cümleler arasında birinci cümleden sonra noktalı virgül kullanılır: Biz şairler kendi güzellik anlayışımızın tutsağıyız; ama okur bizden çok daha erdemli.