Postmodern feministler bilgi konusunda farklı görüşlere sahiptirler, bütün bilgilerin göreli olduğunu iddia edenler de, bütün bilgilerin toplumsal olarak konumlandığı ve bağlamsal olduğunu iddia edenler de vardır. Postmodern feminist epistemoloji hem feminist ampirizmi hem de feminist duruş epistemolojisni eleştirir ve çoğulluğu, bilginin bağlamsal temelini ve gerçekliğin olumsallığını vurgular. İster cinsiyetçi olmayan bir şekilde ampirist feministler tarafından üretilsin, ister kadın duruşunun daha üstün olduğunu savunan feminist duruş epistemolojisini benimseyenler tarafından üretilsin, postmodern feministlere göre tek, nesnel bir hakikate ulaşma ihtimali yoktur. Erkeklerin kendi perspektiflerini ve ilgilerini evrensel ve tarafsız gibi gösterdiklerini belirten Irigaray’a göre postmodern feminist epistemolojinin rolü erkeklerin toplumsal dünyayı kendi gördükleri ve deneyimledikleri şekliyle, sanki mutlak gerçekmiş gibi nasıl tanımlayıp betimlediklerini ortaya koymaktır. Bu çerçevede postmodern feminist epistemoloji toplumsal dünyanın söylemsel doğasını anlayacak bir yapısöküm yaklaşımı kullanan, toplumsal gerçekliğin nesnel bir gerçekliği olduğunu iddia eden büyük anlatıları eleştiren, hakikatin çoğul olduğunu kabul eden ilişkisel ve bağlamsal bir bilgi teorisi kullanan, dili maddi, aktif, üretken bir sistem olarak kavramsallaştıran bir epistemolojidir. Postmodern feminist epistemoloji söylem dışında bir hakikat olamayacağını ileri sürerken kendisinin de bir söylem olmasıyla, sosyolojinin ve feminizmin akademik çalışma biçimlerini reddederek sadece postmodernler ve diğerlerinden oluşan iki kutuplu bir evren sunmakla ve kadın ve ataerki gibi kategorileri anlamsızlaştırdığı için politikayı anlamsız kılmakla eleştirilmiştir.