Yanıt Açıklaması: 1923 ve 1933 yılları arası ilk dönem. Bu dönemin ilk altı yılında Enstitünün yöneticisi Carl Grünberg oldu. Marksizm’e bağlılığını belirten Grünberg, materyalist tarih kavramını vurgulamış, bu anlayışın “nesnesinin soyutlamalar olmayıp, gelişme ve değişme sürecindeki verili somut dünya olduğunu” belirtmiştir. Bu, Grünberg’in yöneticiliği sırasında Enstitü araştırmacıları tarafından benimsenen bir tavır oldu. İkinci dönem, Nazi Almanya’sından kaçan Enstitü üyelerinin Kuzey Amerika’daki 1933-1950 arasındaki sürgün dönemidir. 1930 yılında Enstitünün müdürü olan Horkheimer ile birlikte Enstitünün çalışmaları tarih ve ekonomiden çok, felsefeye kaydı. Bu durum Marcuse’un 1932’de, Adorno’nun da 1931’de Enstitüye dahil olmasıyla pekişti. Bu dönemde Enstitüde psikanalize yönelik de güçlü bir merak oluştu. Frankfurt Okulunun Horkheimer yönetimdeki ikinci döneminde Enstitü üyeleri kuramsal görüşlerini çok sistematik bir şekilde geliştirmiş ve Enstitü giderek bir düşünce okulu haline gelmeye başlamıştır.1950-1970 olarak kabul edilen üçüncü döneminde, okul, düşünsel ve siyasal açıdan hem Batı Avrupa’da hem de Amerika’da oldukça güçlü bir etki yaratmıştır.Son dönemi, Enstitünün etkisinin azalmaya başladığı 1970lerdir. Enstitü, Adorno’nun 1969’da, Horkheimer’ın 1973’teki ölümleriyle birlikte artık bir okul olmaktan uzaklaşmıştır. Bu süreçte Enstitü köken olarak kuruluşunda etkili olan Marksizm’den de büyük ölçüde kopmuştur. Son dönemin belirleyici düşünürü ise Jürgen Habermas’tır.