Feminizmin 2000’lerin sonlarından itibaren yeni bir dönemece girdiği ve bunun da dördüncü dalga feminizm olarak adlandırıldığı kabul edilmektedir (Wyre, 2009; Chamberlain, 2017; Cochrane, 2014). Pek çok feminist dördüncü dalga feminizmle yeni iletişim teknolojileri arasında önemli bir ilişki olduğunu, dördüncü dalganın merkezinde çevrimiçi (online)/dijital feminizmin yer aldığı belirtmektedir (Rivers, 2017). Dördüncü dalgada sınırlar ve merkezler önceki dalgalara oranla daha az belirgindir, çok farklı ve çok sayıda anlatı aynı anda var olabilmektedir. Dördüncü dalga ne dışlayan ne de men eden bir harekettir, sadece feminizmin hem içinden hem dışından gelen belirli etkilerle oluşan bir aktivizm akınıdır. Bu bakımdan dördüncü dalganın marjinalleri içeri çeken ve beyaz ve ana akım feminizmlerin egemenliğine meydan okuyan radikal bir feminizm olduğu, çeşitli nedenlerle ana akım içinde yer almayan kadınların feminizm alanını yeniden tanımlamalarını sağlayabilecek bir araç olduğu belirtilmektedir (Riera, 2015, s.78). Bununla birlikte dördüncü dalga feminizm henüz teorik yönden önceki dalgalar kadar güçlü değildir, şimdilik yeni bir feminist anlayış geliştirme potansiyeline sahip olan bir dizi yeni eylemlilik ve ilişkililik türü olarak düşünülebilir.