Oğuzlar IX. yüzyılın ikinci çeyreğinde Seyhun boylarında oturuyorlardı. X. yüzyılın ilk yarısında ise Seyhun bozkırları ile civardaki Karacuk (Fârâb) ve Sayram (İsfîcâb) şehirleri havalisindeydiler. İslâm coğrafyacılarına (el-Belhî, İstahrî) ve Hudûd ül-Âlem’e göre Oğuzların yayıldıkları saha, batıda Hazar Denizi’ne, güneyde Gürgenç Şehri ile bunun kuzeybatısındaki Cit Kasabası’na ve Aral Gölü’nün güneyindeki Baratekin Kasabası’na, Maveraünnehir’de Buhara’nın kuzeyine, Karacuk Dağları’nın eteğindeki Sabran Şehri’ne kadar uzanıyordu ve Karacuk Dağları’ndan Hazar’a uzanan yarı çöle “Oğuz Bozkırı” deniliyordu. Buralarda Yeni-kent, Karacuk, Cend, Suğnak, Karnak, Süt-kent gibi Oğuz şehirleri vardı. Oğuzlar X. yüzyılın ilk yarısında kışlık merkezi Yeni-kent olan bir devlet kurdular.