Gurlular karşısında kazandığı başarılardan sonra Harezmşah Alâeddin, 1207’de Maveraünnehir’e karşı giriştiği sefer ile bu büyük harekât başlamış oldu. Maveraünnehir seferi, Kara-Hıtayların mağlubiyeti ve Buhara’nın zaptı ile neticelendi. Buhara’da hâkimiyet esasen, bu şehrin imamlık, hatiplik gibi yüksek dini görevlerini babadan oğula ırsen intikal eder şekilde deruhte etmiş olan ve resilerine “sadr-ı cihan” denilen Burhan oğulları ailesinde idi ve bu otorite Kara-Hitaylar tarafından da tastik olunmuştu. Bu zaferden sonra, Alâeddin’in bölgede prestiji arttı ve Semerkand hükümdarı ile Maveraünnehir seyyid ve ulemasının kendisine meyletmesi söz konusu oldu. Bu başarılarının ardından mağrur hukümdarın eski lakaplarına ilave olarak, iskender-i sani ve sancar lakaplarını da aldığını görüyoruz ki, bu onun hem cihangirlik iddiasında bulunduğunu, hem de, kendisini Büyük Selçukluların varisi ve İslam dünyasının sultanı olarak gördüğü anlamına geliyordu.