1242’de Nizâmü’l-Mülk Hoca Mühezzebüddin’in öldürülmesinden sonra Emir-i Hacibliğe yükseltilen Balaban, Nâsırüddin Mahmud’un ömrünün sonlarına doğru bütün otoriteyi devralmıştı. Balaban’ın görevde olmadığı 1253-1255 yılları hariç saltanatı boyunca idareye müdahale etmedi. Balaban, zaten son Sultan Nâsırüddin Mahmud’un (1246-1265) kayınpederi idi ve bu sıfatla devlete hâkimdi. Balaban da yine “Kırklar”la uğraştı ve yönetimi merkezîleştirmeye çalıştı. Yirmi iki yıllık saltanatı Balaban, devletin dağılmayı önlemeye çalıştı ülkenin Moğol istilasına maruz kalmasını engelledi. Mahmud’un 1266’da ölümü üzerine hanlar, melikler ve emirlerin oybirliği ile Balaban, Gıyaseddin unvanıyla tahta geçti ve güçlendi.