18. yüzyıl Avrupa’sında sanayi hamleleri küçük imalathanelerin kurulması ile başlatıldı. İmalathanelerdeki koşullar oldukça elverişsizdi, çalışma saatleri fazla, buna mukabil ücretler ise düşüktü. Ayrıca henüz bu imalathaneler 18. yüzyılın ilk yarısında hâlâ büyük kentlerde değil kırsal kesimlerde bulunuyordu. Bu durum, büyük oranda yüzyılın sonuna kadar da devam etti. Böylelikle, bu yüzyıl klasik üretim sistemleri ile yeni sistemlerin çatıştığı bir dönem oldu. Zira klasik üretim sisteminin en önemli unsuru olan loncalar, kendine has bir yapılanmaya ve üretim sistemine sahipti. İmalathanelerin açılması, loncaların dışında üretim yapan yerlerin ortaya çıkması ciddi itirazlarla karşılandı. 18. yüzyılın sonlarına doğru ise modern sanayileşmenin artması ile birlikte Avrupa’nın birçok ülkesinde loncalar kapatıldı. 18. yüzyılda ilk olarak İngiltere’de iplik üretiminde makineler kullanılmaya başlandı. Bu makineler su gücü ile çalıştırılıyordu ancak kuraklık dönemlerinde veya şiddetli kışlar yüzünden suyun donduğu dönemlerde kullanılamaz hâle geldiklerinden yeni enerji kaynakları arayışına gidildi. Bulunan en etkili çözüm ise buhar gücüydü. Bu yüzyılda en önemli enerji kaynağı kömüre ek olarak demir sanayiindeki yeni gelişmeler de sanayinin diğer kollarının gelişmesini sağladı.