Birinci Körfez Savaşı’nın ülke, bölge ve dünya siyasetinden kaynaklanan bazı önemli nedenleri vardır. Bu nedenlerin başında iki ülke arasındaki dinsel farklılıklar tarafından beslenen tarihsel çatışmaydı. İran-Irak Savaşı’nın nedenlerinden biri de iki ülke arasındaki siyasal ve ideolojik farklılıklardı. Soğuk Savaş Dönemi boyunca Şah Rıza Pehlevi yönetimindeki İran Batı Bloku’na ve özellikle Amerika Birleşik Devletleri’ne yakın bir siyaset izlemiştir. Öte yandan Irak ise General Abdülkerim Kasım’ın 1958 yılında gerçekleştirdiği darbeden sonra sosyalist bir çizgide siyaset yapmaya başlamıştı. Daha sonra Baas Partisi’nin iktidara gelmesiyle bu siyasi eğilim güçlenmiş ve Irak Sovyet yanlısı bir ülke olmuştur. Farklı kutuplarda yer almak iki ülkenin bir diğerine güvensizliği arttırmıştır. İslam Devrimi’nden sonra ideolojik farklılık artmış ve hatta ideolojik zıtlık oluşmuştur. Potansiyel Sünni-Şii ayrışması siyasal bir soruna dönüşmüştür. Devrim lideri Humeyni devrimden hemen sonra seküler ve sosyalist Saddam rejiminin yıkılması için Iraklı Şiilere çağrıda bulununca Irak da İran’a karşı kozlarını kullanmaya başlamıştır. Böylece Irak’ın İran’a saldırma nedenlerinden biri de Devrimci Şii anlayışının Arap dünyasındaki muhtemel ilerleyişini durdurmak olmuştur.