Anayasa diğer alanlardaki sorunlarını yargı alanındaki güvenceleriyle adeta gidermiş gibiydi; zira, mahkemelerin dokunulmazlığı ve hakimlerin azledilememesi önemli anayasal güvencelerdi. Osmanlı vatandaşlarının kanun önünde eşitliği, din, mezhep ve düşünce özgürlüğü bir imparatorluk için oldukça ileri düzeydeydi. Dini pratikleri uygulama konusunda hiçbir engel yoktu. Fakat basın özgürlüğünün kanunla sınırlandırılmış ve “matbuatın kanun dairesinde serbest” olduğu hükmü uygulanmıştır. Bundan dolayı Osmanlı İmparatorluğu’nda kamuoyu oluşması zaman almıştır. Daha sonraki istibdat döneminde de basına sıkı bir sansür uygulanmış bu süreç II. Meşrutiyet’in ilanına kadar devam etmiştir.