Elçilerin Divan-ı Hümayun’a kabulü, arkasından padişahın huzuruna çıkarılacaklarından dolayı daha büyük bir merasimle olurdu. Elçinin hükümdarından mektup getirmesi esastı; aksi takdirde huzur-u hümayuna kabul edilmezdi. Padişaha hitaben yazılmış mektubu olmayan elçiler ancak namelerini sadrazama sunarlardı.