1878-1918 döneminin Osmanlı diplomasi tarihi açısından en önemli özelliği, diplomasisinin Babıâli’den Yıldız Sarayı’na kayması ve Sultan II. Abdülhamid’in (1876-1909) uhdesine geçmesiydi. Tanzimat ve Islahat dönemlerinde görülen diplomaside bürokrat belirleyiciliği ve sorumluluğu sonra ermiş; her türlü yetki artık II. Abdülhamid’in eline geçmişti. Babıâli, Sultan’ın belirlediği diplomasiyi uygulayan bir daire konuma gelmişti. Saray merkezli diplomasi 1908 Jön Türk İhtilâli’yle sona ermiş ve diplomasi yeniden hükümetin sorumluluk alanına girmiştir. Bu süre zarfında cereyan eden diplomatik faaliyetlerde, Avrupalı Büyük Devletlerin büyükelçilerinin Osmanlı Devleti’nin iç işlerine müdahale etmeleri Tanzimat ve Islahat dönemlerine göre azalmıştır. Fakat yine de ilgili devletlerin hükümetleri gerek gördüklerinde kritik dayatmalarda bulunmaya devam etmişlerdir. Doğru cevap A'dır.