Almanya ile kurulan ittifakın Osmanlı diplomasisine yönelik etkileri şöyle özetlenebilir: " Yeni bir aktör olarak Alman İmparatorluğu’nu Osmanlı dış siyasetine dâhil edilmesi, diplomaside olumlu iki etkiye neden olmuştur. Birinci olarak, Almanya’nın genelde Osmanlı yanında yer alması, duruma göre bazen de tarafsız kalarak diğer devletlerle hareket etmeyerek Osmanlı diplomatlarının başını ağrıtan birçok olayda olabildiğince rahat nefes almalarına yardımcı olmuştur. Böylece Ermeni Hadiselerinden dolayı Osmanlı Devleti’ni baskı altında tutan İngiltere, Rusya ve Fransa’yla birlikte hareket etmeyerek az da olsa II. Abdülhamid ve Osmanlı devlet adamlarının elini kuvvetlendirmiştir. Yine Girit İsyanı sırasında da Almanya benzer bir siyaseti takip etmiştir. En azından isyandan dolayı Osmanlı Devleti’ni baskı altında tutan Avrupalı Devletlerin diğer üyeleriyle birlikte hareket etmemiş ve Sultanı “gücendirecek hareketlerden devamlı surette” kaçınmıştır. Daha önemlisi, İngiltere Başbakanı Lord Salisbury’in, Kayser II. Wilhelm’in Londra seyahati sırasında 5 Ağustos 1895’te Osmanlı Devleti’nin paylaşılması teklifini reddetmiştir. İkinci olumlu etki, İngiltere’nin daha önceden yerine getirdiği Osmanlı Devleti’nin koruyucusu rolünü Almanya’nın üstlenmesiyle dış ilişkilerde dengenin sağlanmasıdır."