Sürekli diplomasiye geçişle birlikte protokol uygulaması da başlamıştır. Belli merkezlerde bulunan daimi elçilerin sayısının artması böylesi bir ihtiyacın ortaya çıkmaına neden olmuştur. Daha önceki dönemlerde böylesi protokol sorunlarıyla pek karşılaşılmamıştır. Zira Katolik Kilisesi’nin hakim olduğu yüzyıllarda haneden mensuplarının sıralamasını kendisi yapmaktaydı. Fakat kilisenin kuvvet ve kudretinin azalmaya başlamasıyla birlikte kimin önde olacağı ve dolayısıyla diplomatik sıralamanın nasıl olacağı, tartışma konusu olmuştur. Viyana Kongresi’nde kabul edilen tüzüğe göre diplomatik temsilciler üçe ayrılmıştır: Hükümdarlar yanına gönderilen Büyükelçiler ve Papa’nın elçisi “Legalar”, Hükümdarlar yanına gönderilen Ortaelçiler ve diğer temsilciler,?Dışişleri Bakanları yanına gönderilen Maslahatgüzarlar. 1818’de imzalanan “Aix-La Chappelle Protokolü”ye diplomatik temsilcileri bugünkü şekliyle dört sınıf olarak belirlemiştir. Bu sınıflandırmaya mukimelçiler eklenmiştir. Tamgacılar, diplomasinin ilk dönemlerinde Göktürklerde diplomatik temaslar kuran kişilere verilen isimdir.