İstanbul merkezli yaşanan sıkıntılar, padişahın başkenti sıkça terk edip Edirne’ye gitmesine neden olmuştur. Bunun izlerini dönemin imar hareketlerinden takip edebilmek mümkündür. Önce şehzadeliğini geçirdiği Amasya’daki cami, medrese ve imaretten oluşan külliyesini tamamlatmış (1486), ardından Edirne’deki cami, medrese, tabhane, imaret ve darüşşifadan oluşan külliye bitirilmiş (1488) ve son olarak da İstanbul’daki cami, kervansaray ve çifte hamamdan ibaret külliye nihayete ermiştir (1505).