İstanbul tarihinde şehre zarar veren üç çeşit büyük felaket vardır. Bunlardan birincisi salgın hastalıklar, ikincisi yangınlar ve üçüncüsü de depremler. Birincisi binlerce insanın ölümüne neden olmuş, yangınlar ve depremler şehri her defasında harabeye çevirmiştir. Bu üçü kadar etkili olmasa da bazı dönemlerde şiddetli soğuklar da şehir hayatını felç etmiştir. Ele aldığımız dönemde özellikle 1755 kışındaki soğuklar tarihte ender rastlanan türdendir. Zira 11 Ocak 1755’te Haliç’in tamamı, İstanbul Boğazı’nın da önemli bir bölümü dondu. Şehir halkı, Haliç’te Defterdar ile Sütlüce iskeleleri arasında denizi yürüyerek geçti. Bu kış yalnız İstanbul’da değil, bütün Osmanlı ülkesinde oldukça şiddetli geçmişti. Dönemin tarihçileri Edirne’de yağan karın yirmi karış olduğunu yazarlar. Halk gıda bulmakta zorlandı, temiz içme sularının çoğu donduğu için ciddi sıkıntılar çekildi. Boğaz donduğu ve deniz yoluyla ulaşım imkânsız hâle geldiği için şehirde yakacak sıkıntısı had safhaya ulaştı. Soğuklar ilerleyen günlerde etkisini azalttı ve şehirde günlük hayat giderek normale döndü.