17. yüzyıl ıslahatlarında örnek, imparatorluğun kendi geçmişi, özellikle de Kanunî dönemindeki günleri idi. O dönemde Avrupa örnek değildi. Bu yüzyılda Lale Devri ile birlikte Osmanlı İmparatorluğu ilk defa yüzünü Batı’ya döndü. Avrupa’daki gelişmeler örnek alınmaya başlandı. Ancak bu dönemde de Avrupa tam bir model değildi. Avrupa’nın tam olarak örnek alınması 18. yüzyılın sonlarında olacaktı. 17. yüzyılda timarlı sipahiler ve yeniçeriler gibi eski müesseseler ıslah edilmeye çalışılırken, 18. yüzyılın başlarında da, bu durum devam etti. Ancak 18. yüzyılın ikinci yarısından itibaren yeni müesseseler kurulmaya başlandı. Bu iş için de başta Fransa olmak üzere, birçok ülkeden Avrupalı uzmanlar getirildi. Osmanlı İmparatorluğu, daha önceki dönemlerde de “Taife-i Efrenciyan” adı altında top ve diğer silahların yapımı, gemi inşası gibi alanlarda Avrupalı uzmanları istihdam etmekteydi. Ancak bunlar teknisyen olarak görev yapıyorlardı. 18. yüzyılda gelen uzmanlar imparatorluğun askerî yapısını değiştirdiler. 18. yüzyıl ıslahatlarının en önemli özelliklerinden biri devamlılığının olmamasıdır. Tehlike kapıya dayandığı zaman ıslahat yapıldı; tehlike uzaklaştığında, bunlardan vazgeçildi. Nitekim 1739 Belgrad Antlaşması’ndan önce yapılan bazı ıslahatlar 1736-1739 Savaşı’nda başarıyı getirmişti. Ancak tehlike uzaklaşınca askerî yeniliklerden vazgeçilip, yapılanlar da rafa kaldırıldı.