Rusya başta Eflâk ve Boğdan olmak üzere savaş sırasında kazandığı toprakları 35 gün içinde boşaltacaktı. Ancak boşaltılan bölgelere barış antlaşması imzalanıncaya kadar hiçbir Osmanlı askeri de giremeyecekti. Osmanlılar yalnızca İsmail, İbrail ve Yergöğü kalelerinde sınırlı sayıda asker bulundurabilecekti. Bununla birlikte Rus askerleri çekildikçe Osmanlı kuvvetleri Tuna’nın karşı yakasına geçebilecekti. Osmanlı Devleti açısından bu ateşkes anlaşmasının sağladığı en önemli avantaj ise Boğazların güvenliği ile ilgiliydi. Anlaşmaya göre Rus donanması Bozcaada’daki işgaline son verecek ve Boğazlara dönük ablukayı da kaldıracaktı. Görüşmeler sırasında Osmanlı ve Rus delegelerini en çok zorlayan konu isyancı Sırplarla ilgiliydi. Ruslar, Bâbıâli’nin Sırp isyancılarla da bir ateşkes imzalamasını istiyorlardı. Ancak Osmanlı sultanının kendi tebaası ile bir ateşkes imzalaması söz konusu olamazdı. Bu aynı zamanda devletler hukuku açısından da imkânsızdı. Fakat bu engel çok uzun süre devam etmedi. Ruslar bu hukukî ve siyasî gerçeği dikkate alarak isyancı Sırplar arasında bir miktar Rusya vatandaşının da bulunduğunu ileri sürdüler. Böylece bu mesele kısa sürede aşıldı ve barış antlaşması imzalanıncaya kadar Sırplarla da bir ateşkese varılmış oldu.