Osmanlı topraklarında mali uygulamalardan kaynaklanan isyanlardan biri de 1841 Niş İsyanı’dır. Tanzimat’ın herkesin geliri üzerinden belirli bir oranda vergi ödemesi esası ile angaryaların ve iltizam usulünün ilgası, Sırbistan’a sınır komşusu olan Niş bölgesinde özel bir fermanla, reaya çorbacılarının hazır bulunduğu bir toplantıda, ilan edildi. Zengin Hristiyanlar ve çorbacılar da vergi oranlarının artması üzerine harekete geçtiler. Vergi reformu aleyhine propagandaya giriştiler ve türlü iddialarla reayayı tahrik ederek ayaklanmalar çıkardılar. Müslümanlar, Avrupa tüccarları, Yahudi ve Kıptiler de vergiye tabi tutulduklanndan gerçekte köylünün ödeyecegi miktar eskisine göre yarıya inmekteydi. Reaya’nın çoğunluğu memnundu. Fakat bağ sahibi olan çorbacılar ve zengin Hristiyan köylüler şarap ve rakıdan alınan vergiye itiraza devam ettiler. Balkanlarda Hristiyan ahalinin hamisi olduğunu göstermek için her fırsattan istifadeye kalkışan Rusya, müdahalede gecikmedi. Babıâli’ye durumu protesto eden bir nota verdi. Çar hükümetinin, gereken tedbirleri alması için bir memur göndermeye karar verdiği bildiriliyordu. Babıâli telaşa düştü. Meselenin kapanmış olduğunu ileri sürerek bunu önlemeye çalıştı. Nihayet bu memurun, reaya arasında soruşturmada bulunmaksızın Niş bölgesine gelmesini kabul etti. Diğer büyük devletler de Rusya’dan geri kalmak istemediler. Fransa da harekete geçti. Bir nota verdi ve o da bölgede
soruşturma yapmak istediğini bildirdi.