Osmanlı Devleti tek başına savaşı kazanamayacağını biliyordu. Bu yüzden de ittifak
teklif eden Rusya ve İngiltere ile anlaşmak ve onların savaş gücünden de yararlanmak
istiyordu. İbrahim İsmet Bey ve Rus elçi Vasili Tamara biri açık diğeri gizli iki antlaşmayı
imza ettiler. Açık olan antlaşma 14 maddeden ibaretti ve antlaşmanın özü karşılıklı olarak toprak bütünlüklerini garanti altına almaktı. Nitekim bu düşünce 23 Aralık 1798 tarihli antlaşmada “Bir tarafın dostu taraf-ı ahirin dostu ve kezalik bir cânibin düşmanı cânib-i ahirin düşmanı ola” şeklinde ifade edilmişti. Bu ittifak anlaşmasına kadar Osmanlı Devleti, uluslararası ilişkilerde kendi başına hareket etmeyi genel bir prensip olarak uygulamıştı. Ancak bu antlaşmayla Avrupa devletlerinin benimsediği ittifaklar sistemine dâhil oldu. Bu antlaşma Rusya ile yapılmış ilk dostluk antlaşması idi.