Babıâli, uluslararası bir müdahaleyi önlemek için bütün gay­retini harcıyordu. Olayın bölgeye muhtariyet (özerklik) verilmesi veya bölgenin Sırbistan’a eklenmesi şeklinde sonuçlanma riski vardı. Vergi meselesiyle başlayan ayaklanma, siyasi bir içerik kazanmıştı. Özerk Sırbistan’ın bu bölgeye sınırdaş olması da olayların gelişimini etkilemişti. İsyancılar, Sırbistan’a sığınıyor ve korunuyorlardı. İsyan sırasında kaçıp giden 28 köy halkını, Sırbistan kabul etmişti. Asiler, Sırp Prensi Mihal Obrenovic’den destek alı­yorlardı. Babıâli bir ihtar göndererek oraya sığınmış olan Bulgar köylülerinin geri gönde­rilmesini talep etti. Osmanlı makamları, Rumeli’de genel bir ayaklanma çıkmasından kork­maktaydı. Bu yüzden Babıâli, genel müfettiş Arif Hikmet Bey’i derhal Niş’e göndererek bir soruşturma yaptırdı. Soruşturma raporları Meclis-i Vâlâ’ da incelenerek isyanın, vergiler konusunda memurların tutumlarından kaynaklandığı anlaşıldığından reayayı yatıştırmak için bazı önlemler yürürlüğe sokuldu. Yakup Paşa kumandasında Niş’e askeri kuvvet gön­derildi. Arnavut başıbozuk askerinin elindeki esir reaya, fidye ile kurtarıldı. Yağmaladıkları mallar geri alındı. Padişah, reayaya 150 bin kuruş dağıtılmasını emretti. Sırbistan’a kaçan köylüler, yavaş yavaş gelip köylerine yerleşmeye başladılar. Haziran 1841 itibariyle 400 aile geri gelmiş ve köylerine yerleştirilmiş bulunuyordu. Doğru yanıt C’dir.