III. Selim’in tahta oturması ile birlikte Osmanlı Devleti’nin batıya dönük ilgisi de yavaşça değişmeye başladı. III. Selim, askerî yönü ağır basmakla birlikte reform programını başka alanlara da uygulamaya çalıştı. Sultan II. Mahmud ile birlikte Osmanlı reformları, daha da geniş bir sahaya yayıldı. II. Mahmud, 1826’da Yeniçeri Ocağı’nı ortadan kaldırdıktan sonra giriştiği reformlarda, çağdaşı devletlerde olduğu gibi devlet işlerinde uzmanlaşmayı sağlamak için bakanlıkları (nezaretleri) kurdu. Meclis-i Vâlâ’yı Ahkâm-ı Adliyye’yi kurarak bir danışma meclisi oluşturdu ve devlet görevlilerine vazifeleri karşılığında, merkezî hükümetçe maaş verilmesi vb. köklü değişikliklere yöneldi.