Panislavistlerin başlıca amacı, Rusya’nın liderliğinde bütün Slav ve Ortodoks milletleri bir araya getiren büyük bir devlet kurmaktı. Bunun için de öncelikle Türklerin Avrupa ve Balkanlar’dan atılması ve mümkün olursa İstanbul merkez olmak üzere büyük bir Slav devletinin kurulması gerekiyordu. Bu cümleden olarak, Doksanüç Harbi öncesinde, Panislavist aydın, bürokrat ve askerlerin oluşturdukları bir baskı gurubu, Çar II. Aleksandr’ın bu savaşa sürüklenmesinde etkili olmuştur. Savaş başlamadan önce, Slav Birliği Cemiyetleri tarafından Rusya’da savaş mitingleri de düzenlenmişti. Rusya’nın Panislavizm politikasından en çok etkilenen devletler ise, Avusturya-Macaristan ile Balkan topraklarında çok sayıda Slav ve Ortodoks milleti bünyesinde barındıran Osmanlı Devleti idi. 1856 Paris Antlaşması’ndan itibaren Rusya, bu milletleri Osmanlı Devleti’nden koparmak için sürekli olarak kışkırtmıştır. Nitekim, Abdülaziz döneminde Balkanlar’da önemli ayaklanmalar çıkmıştır. Doksanüç Harbi öncesinde, 1875’te Hersek’teki Ortodoks Hıristiyanların çıkardığı ayaklanma ile 1876’da Bulgaristan’da yine Hıristiyanların çıkardığı ayaklanma da, aynı siyasetin bir neticesiydi. Rusya böylelikle Kırım Savaşı ve Paris Anlaşması’yla aldığı darbeyi etkisiz kılarak, Osmanlı Devleti’ni Balkanlar’dan atmak ve büyük Slav birliğini kurmak için önemli bir fırsat yakalamıştı.