Norveç bu ülkelerden biri değildir. 

İngiltere Avrupa’da Viyana Kongresi ile sağladığı faydaların etkisiyle 1815 yılından sonra denizcilik, ticaret ve sömürgecilik alanlarında dünyada üstünlüğü elde etmeye başlamıştı. Kadim rakibi Fransa’nın bölgedeki ihtiraslı hareketleri İngiliz donanmasını alarma geçirmişti. Bu yüzden Fransızların 1830’daki Cezayir seferine şiddetli bir şekilde muhalefet ettiler.

III. Napolyon ise, Cezayir ile yetinip İtalyanların Tunus’a, İspanyolların da Fas’a sahip olmaları için ikna olabilirdi. Ancak III. Cumhuriyet’in devlet adamları o kadar da duygusal değildiler. Onlar Tunus’u işgal edip Cezayir’e katmak ve Kuzey Afrika’nın bütününe sahip olmak istiyorlardı. Bu yüzden iki ulus arasındaki rekabet kaçınılmazdı.