Osmanlı Devleti, vaat ettiği reformları yapmaya hazır olduğu, ancak protokol­de istenildiği gibi, sadece Hıristiyan ahaliye dönük olarak yapmasının mümkün ol­madığı, bu tür düzenlemeleri Kanun-i Esasi'nin ön gördüğü şekilde her tarafta ve bütün ahali için yapılabileceği cevabının verilmesi benimsendi. Aynı şekilde Kara­dağ ile kısa bir süre önce zaten bir anlaşma zemini sağlanmıştı. Devletler samimi ise bu çerçevede barışı kabul etmesi için Karadağ Prensi'ne baskı yapmaları gerek­tiğinin bildirilmesi benimsendi. Osmanlı hükümeti orduların dağıtılması meselesi­nin de Rus ordularının dağıtılmasına bağlı olduğunu düşünmekteydi. Osmanlı hü­kümetine göre olayların bu seviyeye gelmesinin sorumlusu Rusya idi. Ayrıca teklif edilen maddeler de ancak savaşta mağlup olmuş bir tarafa teklif edilebilecek nite­likteydi. Bu yüzden uzun tartışmalardan sonra protokolün reddedilmesi doğrultu­sunda devletlere nota verilmesi kararlaştırıldı. Osmanlı Hükümeti bu kararını da 12 Nisan'da devletlere bildirdi.