Osmanlı Devleti’nin XVII-XVIII. yüzyıllarda uyguladığı iskân siyaseti eşkıyalık hareketleri önlenemez bir boyut kaydeden konar-göçerlerin devlet eliyle iskânı teşebbüsüdür. Yerleşik halkın ekili arazilerini hayvanlarına çiğnetmek, ahalinin malına ve canına kastetmek gibi asayişsizliklerinin yanında bu gruplar büyük kitleler hâlinde harekete geçtikleri zaman onlarca köy ve kasabayı yağmalayabilmekteydiler. Devlet aşiretlerin yerleştirilmeleri için fermanlar çıkararak, bunların harap ve boş yerlere sürgün yoluyla iskânını emretmiştir. Ayrıca yaylak ve kışlak mahallerine iskân edilen konar-göçer gruplar da olmuştur. Bu dönemdeki belli başlı iskân yerleri Kütahya, Aydın, Konya, Karaman, Antalya, İç-il, Ankara, Nevşehir, Çukurova, Diyarbakır, Malatya, Rakka, Halep havalisi ve Kıbrıs Adası olmuştur. Aşiretlerin eşkıyalıklarını önlemek için sürgün yoluyla yapılan bu yerleştirmenin amaçlarını şu şekilde özetlemek mümkündür.

a. Konar-göçer aşiretlerin eşkıyalık yapmalarının önüne geçmek.

b. Konar-göçer aşiretleri iskân ederek, onlardan daha fazla vergi almak.

c. Harap olan alanlar ile boş arazileri ziraata açmak.

d. Askerî alanda konar-göçerlerden daha fazla yararlanabilmek.

e. Konar-göçerleri özellikle güney ve doğu bölgelerine yerleştirerek, tampon

bölgeler oluşturmak.

Doğru Cevap C'dir.