Osmanlı Devleti’nin kuruluşundan Tanzimat dönemine kadar izlediği dışa ve içe
iskân politikaları ile konar- göçer unsurlar büyük oranda yerleşik hale dönüştürül
müşlerdi. Bununla beraber Tanizmat dönemi itibarıyla henüz yerleşmemiş aşiret
unsurları mevcuttu. Bunlar yayla ile kışlak arasında gidiş- gelişlerde yerleşik aha
linin malına ve canına zarar veriyorlardı. Devlet yerleşik toplumun halkın aşiret
saldırıları yüzünden yerlerini terk etmemeleri için çalışmaktaydı. Ancak söz konusu
saldırılar askerî tedbirlerle kısa sürede önlenemiyordu. Bu ise yerleşik toplumun ye
rini yurdunu terk etmesi ile neticelenebilecekti. Aşiret mensuplarının yazın ve kışın ikamet ettikleri alanlar her zaman aynı değildi. Vilayet ve sancaklar arasında dola
şıyorlardı. Bu yüzden suçlu ve sanık takibi zorlaşıyor ve resmi makamlar arasında
uzun yazışmalara sebebiyet veriyordu.